Van de redactie
Door: Grace Roetert.
In het najaar van 2004 begon mijn hardloop carrière bij Ciko want we wilden meedoen aan de marathon van Rotterdam in april 2005. Mijn loopmaatje Peter, sommigen kennen hem nog wel, overleed helaas plotseling eind februari dat jaar dus deze plannen gingen in de ijskast..
Wel hebben we in november van datzelfde jaar met een hele club van Ciko meegedaan aan de New York marathon. Deze week met elkaar was onvergetelijk!
Daarna volgden nog vele hele- en halve marathon tripjes naar diverse steden binnen en buiten Europa, supergezellig altijd!
Je bouwt zo een bijzondere band op met elkaar en de trainingen worden een vast onderdeel van je leven.
Helaas gooide Corona een jaar geleden roet in deze vanzelfsprekendheid en sindsdien zien en spreken we elkaar veel minder.
Toen na de zomer duidelijk werd dat alle maatregelen nog wel even zouden duren, stelde ik het bestuur voor om een Ciko-nieuwsbrief in het leven te roepen om zo binding te houden met de leden, om te voorkomen dat deze zouden gaan “afhaken”. Gelukkig waren er meer die hieraan mee wilden werken, zoals Erik, Cordien, Peter, Josan en Saskia, en intussen is de eerste editie vorige maand al verschenen. De bedoeling is om iedere maand een nieuwsbrief samen te stellen met een aantal vaste rubriekjes. Leden melden zich al spontaan aan om een stukje aan te leveren dus kennelijk leeft het gemis aan contact ook bij meer leden.
Wij wensen iedereen in deze Corona-tijd heel veel sterkte met alles, blijf gezond, en we verheugen ons er enorm op om jullie weer “live” te kunnen zien en spreken bij Ciko.
Martijn Talens: vrijwilliger van het jaar 2020
Hoewel er het afgelopen jaar niet veel georganiseerd kon worden, was het dit jaar toch eenvoudig om een vrijwilliger van het jaar te benoemen.
Al jaren is Martijn de vaste spil in zowel de jeugd- als wedstrijdcommissie. Dankzij hem is Ciko een vereniging waar pupillen en junioren met heel veel plezier komen sporten en waar gedurende het hele jaar competities, Stedenwedstrijden en Clubkampioenschappen georganiseerd worden. Natuurlijk samen met zijn collega’s uit de beide commissies.
Zulke mensen zijn goud waard voor een vereniging. Terecht dat je dan in het zonnetje wordt gezet met een bloemetje, knallend vuurwerk en een blijvend aandenken uit handen van Paulien, onze penningmeester.
Dank Martijn voor je geweldige inzet en van harte met deze onderscheiding!
kansloze poging tot spetterend vuurwerk 
Martijn zichtbaar ontroerd door de eervolle onderscheiding
… of toch vanwege eerdergenoemd vuurwerk
geen wisselbeker, maar een blijvend aandenken
Trainer in COVID-tijd
Door: Driss Abassi
Dat we voor de tweede keer in korte tijd in een lock-down belandden, hadden we nooit van tevoren kunnen bedenken en valt de meeste jongeren erg zwaar. Ze voelen zich beperkt en komen niet makkelijk in beweging. Máár dit geldt niet voor de Junioren D1. Met veel enthousiasme komen ze trouw op zowel de maandagavond als de donderdagavond vol energie trainen. In verband met de invoering van de avondklok stopt de training op donderdag een kwartier eerder. Onze junioren D1 blijven flexibel ondanks de wisseling in tijd binnen een korte periode.
Ze genieten van de afwisseling van de trainingen en elke training zijn er wel tussen de 25 en 28 kinderen aanwezig. We zijn er trots op dat we dit als trainers nog kunnen doen!
Het zou fijn zijn als nóg meer mensen onze junioren willen trainen. Heb je misschien nu de papieren nog niet, maar lijkt het je leuk junioren te trainen – laat het ons weten! Stuur een mailtje naar info@ciko.nl.
I.v.m de avondklok zijn de huidige trainingstijden als volgt.
Maandag van 18:45 tot 20: 15uur
Donderdag van 19:00 tot 20:15 uur.
Sportieve groet,
Trainers Junioren D1
NK Atletiek Indoor achter gesloten deuren
Door: Josan Tielen
Aan een atletiekwedstrijd meedoen. Wie droomt daar niet van? Een paar Ciko-leden mocht in het weekend van 20 en 21 februari aan het NK indoor meedoen. Wat een ervaring, in deze tijd zonder enig ander vertier. Om bijna jaloers op te worden.
Wedstrijdritme
Maar ja, wel zonder publiek, achter gesloten deuren, in de hal in Apeldoorn. Hoe is dat? En hoeveel wedstrijdritme heb je na zo lange periode van stilte. De wereldtoppers hebben nog regelmatig hun World tour wedstrijden en lopen daar de sterren van de hemel. En daar mag jij het dan tegen opnemen.
Wereldtoppers
Dat overkwam Lianne Holterman en Kyara Bijker op de 400m. Een nummer waar de Nederlandse lopers inmiddels de seizoenranglijsten fier aanvoeren. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Hoe is het om daar dan in de series tegen te mogen lopen? Word je door dat hoge tempo (Nederlands record!) van Femke Bol of Lieke Klaver lekker meegesleurd naar een snelle tijd, of loop je jezelf dan juist over de kop door te snel te starten?
Sneeuw
Lianne appt: “Zaterdag niet geheel tevreden over mijn wedstrijd. Naar mijn idee niet alles gegeven wat ik in me had. De voorbereidingen van afgelopen weken waren ook niet heel fijn. Door de sneeuw en de koud niet optimaal kunnen trainen. Ook was het mijn eerste wedstrijd, dus het was weer even inkomen. Of het heel inspirerend is om met Femke en Lieke te lopen? Dat valt wel mee want op dat moment lopen ze heel ver voor je en heb je er eigenlijk niet heel veel aan. Maar om ze van een afstand te zien is wel inspirerend.”
Studio Sport
Lianne en Kyara vormden samen met Mirte Kortman, Anna Hightower, Benthe König en Antonny Ediagbonya de Ciko-delegatie, die in Apeldoorn aan de bak mocht. Je kon ze volgen per livestream, maar dat is toch echt wel wat anders dan op de tribune naar een wedstrijd kijken. Studio Sport was er ook, maar die besteden hooguit aandacht aan de podiumplekken, als je onderdeel al aan de orde komt. En dan is het extra zuur als je zoals Antonny net buiten de prijzen valt; 3 cm verder springen maakte al het verschil.
Balen
De Gelderlander besteedde aandacht aan de bronzen plak van Benthe op het onderdeel kogelstoten onder de kop: “Velpse Benthe baalt van wéér brons op NK atletiek: ‘Raakte gefrustreerd’”. Goed voorstelbaar, als je bij het ingooien makkelijk over de 17m gooit en je die afstand in de wedstrijd niet haalt.
Indrukken sprokkelen
Zo was het afgelopen weekend sprokkelen voor onze atleten en sprokkelen voor ons als toeschouwers om aan indrukken van het NK te komen. Mooi moment vond ik ook, behalve natuurlijk de prestaties van onze clubgenoten, de 60m horden bij de vrouwen. Met een supersterk veld, waar de nummer 2 achter Nadine Visser, Zoë Sedney, de meeste felicitaties kreeg na een dik persoonlijk record.
10 vragen aan: Jasmijn Lau
1. Op welke leeftijd ben jij begonnen met atletiek? En hoe ben je bij Ciko terecht gekomen?
Ik ben op mijn 7e begonnen met atletiek! In de zomer van 2006 zetten ik mijn eerste stappen op de atletiekbaan van Ciko! Eerst bij de mini pupilletjes, we deden daar allerlei spelletjes en als ik maar mocht rennen was ik blij. Ik durfde eerst nooit aan wedstrijden mee te doen en de puikepub (waren kleine wedstrijdjes die dan eens in de 2 weken gehouden werden bij ciko) vond ik al doodeng! Later heb ik me toch over die zenuwen heen gezet en ben ik meerkampwedstrijden en stedenwedstrijden gaan doen. Dat was vooral altijd super gezellig!
2. Wat vond je er zo leuk aan?
Al mijn beste vriendinnetjes trainden bij Ciko en we spendeerden hele dagen op de club. Na de trainingen thee drinken met een paar suikerklontjes in de kantine, geweldig! Ik heb echt een super tijd gehad als kind bij Ciko. Met de meerkampgroep gingen we in de zomer altijd een week op kamp naar de Schoorlse duinen. Lekker trainen op het strand en leuke speurtochten doen.
3. Ben jij de enige uit jouw gezin of ging je gewoon met je ouders/broertjes of zusjes mee?
Nee niemand in mijn familie doet verder aan atletiek of hardlopen. Mijn moeder was vroeger wel ook heel sportief.
4. Wanneer ontdekte jij of jouw trainer dat je wel heel erg hard kon lopen vergeleken met leeftijdsgenootjes?
Toen ik 8 jaar was liep ik de Posbankloop kidsrun en ‘kwalificeerde’ ik mij voor de 1K runaway finale in het olympisch stadion in Amsterdam. Heel spannend natuurlijk maar uiteindelijk won ik die 1km. Daarna deed ik 2x per jaar mee aan deze landelijke finales in de winter in het Omnisportcentrum in Apeldoorn en in de zomer in Amsterdam. Deze won ik een aantal keer en toen kwam ik er wel achter dat ik goed was in de lange afstanden. Ik was alleen altijd zo zenuwachtig vantevoren dat ik toch liever de meerkamp deed.
5. Hoe, en hoe vaak train je bij Ciko of ergens anders en train je ook nog voor jezelf?
Ik train ongeveer 12x per week! Alle baantrainingen en krachttrainingen voer ik uit op Papendal. Daarnaast train ik veel zelf in de bossen van Nijmegen of rondom de Posbank.
6. Heb je het gevoel dat je er, vergeleken met leeftijdsgenoten, veel voor moet laten?
Ja, op dit moment gebeurt er natuurlijk weinig spannends, maar zonder corona moet ik regelmatig nee zeggen tegen een feestje. Dat vind ik jammer want ik woon in een studentenhuis in Nijmegen en dan krijg je hier natuurlijk wel wat van mee. Echter maak ik door mijn sport ook zoveel mooie avonturen mee dat ik het er wel voor over heb.
7. Hoe vond je de eerste keer dat je meedeed aan een Europese wedstrijd en hoe oud was je toen? Gaat dan bijv. alleen je trainer mee of ook een familielid (voor de gezelligheid)?
Mijn eerste internationale wedstrijd namens team NL was de europees kampioenschappen cross in Chia (Sardinië). Dit was zoooo gaaf! We gingen met een nederlands junioren team van 4 meisjes dus dit was samen een onwijs gave ervaring! Heel verassend wonnen we toen ook nog een bronzen medaille, dus ons geluk kon niet meer stuk. Dit blijft het mooiste weekend van mijn leven tot nu toe. Mijn familie was ook aanmoedigen op Sardinië, dus dat was echt top.
8. Ik las dat je ook aan veldlopen doet…wat vind je zelf het leukste om te doen en waar ben je het beste in?
Ja klopt! Crossen is het leukste wat er is en hier ligt elke winter mijn focus op! Verder vind ik wegwedstrijden ook supergaaf! Ik vind het leuk om door een stad te rennen en vaak is er veel publiek dus dat maakt het een hele leuke sfeer. Mijn beste afstand op de baan is de 10km, dat vind ik echt een ultiem mooie afstand omdat het echt super zwaar is zowel fysiek als mentaal kan ik op die afstand goed m’n ei kwijt.
9. Wat was tot nu toe de prestatie waar je het meest trots op bent?
Ik ben het meest trots op mijn zilveren medaille op de EK cross in de belofte categorie in 2019. En op mijn tweede plek in een grote internationale cross in Edinburgh waar ik voor team Europe mocht lopen tegen Team Amerika en Great Brittain.
10. Wat zou je willen meegeven aan pupillen van Ciko, die net zo ver willen komen als jij?
Heb er vooral heel erg veel lol in! Ik ben zelf pas op mijn 14e gestopt met meerkamp doen en ben toen alleen maar gaan hardlopen. Echter trainde ik toen nog niet zo veel maar ben ik gewoon langzaam telkens iets meer gaan trainen. Ik ben heel blij met mijn keus om al die jaren meerkamp te doen omdat dit mij heel sterk heeft gemaakt als all round atleet. Ik denk dat het niet goed is om op jonge leeftijd alleen maar heel eenzijdig te sporten, het is juist heel goed om speels met atletiek kennis te maken. Ik hoop dat je wat kan met mijn antwoorden en als er iets laat maar weten! Groet jasmijn
Allemaal buitenspelen….
Door: Josan Tielen
Donderdagmiddag 11 februari verschijnt er een appje in onze loopgroep-app:
‘Vanavond om 19.00u verzamelen bij de atletiekbaan?’
- Ikke niet, ik ga schaatsen
- Ik ook niet, heb al geschaatst
- Waar?
- Op de Biljoenvijver kun je prachtig schaatsen, ik ga morgen ook.
- Morgenochtend schaatsen bij Thialf, zijn ook 400m rondjes.
En dan gaat het in deze app-groep van de donderdagavondgroep lange tijd helemaal niet meer over hardlopen, maar over kaartjes zien te krijgen voor een tijdslot op de ijsbaan. Of over de kwaliteit van het ijs op de uiterwaarden.
Alleen Bas en Marieke lijken die week nog hun hardloopkilometers te maken. Marieke zelfs het extreme aantal van 100 km, waarvan 24 km op de dinsdag. Omdat ze niet met de auto of de fiets naar het werk durfde… Ik durf juist niet over de decimeters dikke sneeuwlaag in onze wijk te lopen. Maar, nog een loper: Eveline gaat met de hond voorop door de besneeuwde bossen, lekker canicrossen. En Frank, die even had afgewacht of de sneeuw misschien zou verdwijnen, waagt het ook op de slecht geruimde fietspaden over de Malburgse bandijk.
Zaterdag gaat ook Bas schaatsen. Schaatst inmiddels iedereen eigenlijk? Op die vraag komt er meteen antwoord. Niet iedereen dus. Bert stuurt een romantisch filmpje van zijn langlauftochtje op de dinsdagavond; met een hoofdlamp op over de weg naar de Stenen Tafel. Lisette is na het schaatsen ook op pad gegaan met haar gravelbike en Lucy is met haar dochter aan het sleeën op de heuvel van Sonsbeek. Jaap sleet op Zypendaal.
Zaterdag is qua weer wel de topdag; de wind is gaan liggen en de zon komt er bij. Auke stuurt een prachtige foto van het ijs op de Huissense uiterwaarden, waar hij aan het schaatsen is. Hé, daar ben ik ook! (maar het is zo’n enorme vlakte, dat je mekaar echt niet tegenkomt.) Zondag nog een laatste keer het ijs op, voordat de dooi inzet. Met de hielen kapot van het klunen, bergen we de schaatsen en de wintersportkleding maar weer op. Donderdag kunnen we al weer bijna in korte broek gaan trainen!
Van de wedstrijdcommissie
Door: Danièle Huikeshoven
Dag lieve leden,
Wedstrijden houden is er helaas al een tijdje niet bij. Dat wil echter niet zeggen dat wij als wedstrijdcommissie stil zitten. Nadat de clubkampioenschappen niet door konden gaan afgelopen najaar, kregen we nieuwe ideeën over een winterwedstrijd met oliebollen rond een houtkorf. Dat was een iets te enthousiaste gedachte, maar om aan te geven dat zodra er mogelijkheden zijn we die gaan invullen.
Onlangs is er met alle clubs in de regio overleg geweest over de stedenwedstrijden; wel of niet, hoe en wanneer. Ook andere wedstrijdstructuren passeren de revue en houden we tegen het licht. Voor nu nog niets concreets maar we hopen in het voorjaar en zeker de zomer weer van start te kunnen gaan.
Daarover houden we jullie op de hoogte via de nieuwsbrief.
Voor nu veel alternatief-trainplezier en hartelijke groeten van de wedstrijdcommissie.
Mijn Favoriete Rondje
Door: Ben Nieuwhof
Iedereen herkent het wel – zeker nu veel trainingen niet doorgaan ivm Corona – het favoriete rondje! Het Rondje dat je bij wijze van spreken blindelings zou kunnen lopen en dat toch iedere keer weer verrast. Waar je steeds weer nieuwe dingen ziet die je de vorige keer totaal zijn ontgaan.
Hieronder het verhaal bij zo’n rondje…
Mijn favoriete rondje bestaat niet. Ik heb wel een favoriete route van huis uit. De route start bij AH in de Burgemeersterswijk en eindigt bij station Ede-Wageningen. Als bagage heb ik een waterzak met ruim 2 liter drinken bij me. De gekozen route is ruim 25 km lang en begint 2,75 km verhard naar camping Warnsborn. Daar gaat het rechtsaf voorbij de manege weer rechts over het heideveld waar Clement van Maasdijk neerstortte. Terwijl ik mijmer over ‘vliegen als een vogel’ passeer ik het monument te zijner nagedachtenis. Ik volg het pad rechtdoor en passeer onder de A12 door via een tunneltje. Op landgoed Berkhove loop ik verder westwaarts. Een mooi bos, maar de A12 doet zich wel gelden. In ieder geval goed uitkijken waar je loopt in verband met plassen en boomwortels. Nadat het geluid van de A12 verdwenen is, is het tijd om weer te genieten.
De Koningsweg is de volgende grote oversteek precies bij de Harderwijkerweg. Het passeren van natuurbegraafplaats Heidepol doet beseffen dat ik voor die laatste fase nog wat moet bedenken.
Al snel kom ik bij de Otterloseweg en volg deze tot Oud-Reemst waar ik linksaf Planken Wambuis oploop. Hier het eerste brede pad rechtsaf en weer genieten. De historische verbinding tussen planken Wambuis en Kasteel Rozendaal doet me terugverlangen naar de zomertrainingen van Ciko66. Het fietspad richting Otterlo steek ik over en ik loop de heide op langs een bosrand. Hier bevindt zich het geheim van de route. Na een kleine kilometer gaat er rechtsaf een smal pad het bos in. Dit pad volgend verlaat ik Planken Wambuis en kom op landgoed Ginkel.
Hier voorlopig geen heide maar brede bospaden. Als ik Ede nader loop ik langs een natuurzwembad, mooi gelegen in het bos. Door een poort kom ik op militair oefenterrein. Het eerste deel is bos maar het komt uit op, door rupsvoertuigen, omgeploegde heide. Het pad loopt hier stiekem omhoog totdat ik de rand van het Edese bos bereik. Na dit doorkruist te hebben eindigt het onverhard lopen bij een parkeerplaats. Ik loop Ede in en dender naar het treinstation.
Om er toch nog een rondje van te maken: Ik neem de trein naar Arnhem en loop van het station Arnhem via de Amsterdamseweg en de Burgemeester Weertsstraat terug naar AH. Oh ja, hoe lang loop ik daar nu op? Dat hoef ik niet te weten. Zolang we in een lockdown zitten hoef ik toch nergens naar toe.
Ons eigen hardloopfeestje
Door: Herbert van den Brink, Robert-Jan Wolters, Arno Oostdam
De trainingsdoelen van groep 6 werden in 2020 stuk voor stuk geannuleerd. Heel jammer natuurlijk, maar met de glas is half vol instelling zijn we onze eigen alternatieven gaan organiseren.
Om het jaar ambitieus en sportief af te sluiten hebben wij in december het plan opgevat om een mooie trail te gaan lopen. Herbert vond een marathon-afstand toch echt te kort, waardoor we gedwongen waren te zoeken naar een route die ruim langer was dan 42 km. Het werd een trail van Deventer naar Arnhem.
Op maandagochtend 28 december kwart voor 8 in de ochtend stappen we op Arnhem Centraal in de intercity naar Deventer. Netjes voorzien van mondkapjes hebben we nagenoeg de gehele trein tot beschikking van ons drieën. Als ervaren treinreiziger trekt RJ de rol van reisleider naar zich toe. Hij weet ons tijdig naar de uitgang van de trein te manoeuvreren, maar heeft grote moeite om de deur van de trein geopend te krijgen. Terwijl de trein weer optrekt richting Zwolle, weten we er nog net op tijd uit te springen.
Arno heeft de GPX route op zijn Garmin geladen en zal als navigator functioneren. Hij is daar zo druk mee, dat RJ na een kilometer vraagt waarom hij zijn mondkapje nog op heeft. We gaan het uiterwaardengebied in richting de A1. Het parcours is nat en glad en we begrijpen nu waar Mud Sweat Trails zijn naam aan dankt. Bij Wilp komen we langs een tot feestlocatie omgebouwde kerk. RJ krijgt een flashback naar een gigantisch feest dat hij hier enkele jaren geleden heeft gehad. Hij wil blijven hangen, maar we moeten verder. Én dóór…. Een prachtige route langs de IJssel en Herbert wordt steeds lyrischer, dít is genieten! Na 15 km is het tijd voor een eerste korte stop om wat te eten en drinken.
We steken het Apeldoorns kanaal over en passeren de hoogste waterval van Nederland bij Loenen. We moeten springen om één van de sprengen over te steken. Herbert krijgt complimenten van voorbijgangers dat hij dit op zijn leeftijd nog zo soepel doet. Een opsteker, hij is de enige vijftigplusser in ons drietal. Én dóór…Het parcours wordt op een aantal stukken slecht begaanbaar, écht trailen dus. We lopen via van Ark via een voor ons nieuwe route richting Arnhem. Een laatste fourage stop na circa 42 km. Omdat we nu op bekend terrein lopen, begint Herbert het saai te vinden. Het verandert van saai naar zwaar als we over het pittige Zwartebultenpad geleid worden. RJ zet even aan en laat zien dat zijn benen nog fris zijn. Aan het eind lopen we nog langs onze vertouwde CIKO terrein en door park Klarenbeek naar het huis van RJ. Ruim 51 km op de teller na een kleine 5 uur lopen. Moe en voldaan genieten we daar nog van een thee en een biertje en sluiten daarmee een prachtige trail-ervaring af. Unaniem van mening dat we dit vaker gaan doen.
Van Het Bestuur